تاثیر هشت هفته تمرینات صندلی بر عرض و طول گام بزرگسالان مبتلابه فلج مغزی پاراپلژی

عوامل منفی بسیاری در بیماران مبتلا به فلج مغزی وجود دارد که موجب انحراف مبتلایان از الگوی طببعی راه رفتن می شود. توانایی راه رفتن، یکی از شاخص های تعیین استقلال در فعالیت های روزمره این بیماران به شمار می رود. از این رو، بررسی ویژگی های کینماتیک راه رفتن (طول گام، عرض گام، سرعت و تواتر گام برداری) مورد توجه محققان قرار گرفته است. هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی تاثیر تمرینات صندلی بر طول و عرض گام در افراد مبتلا به فلج مغزی بود.
40 زن و مرد مبتلابه فلج مغزی پاراپلژی به صورت هدفمند و با تعداد مساوی در دو گروه شاهد و تجربی قرار گرفتند. قبل و بعد از یک دوره تمرینات صندلی هشت هفته ای، شاخص های کینماتیکی طول و عرض گام با سیستم سه بعدی آنالیز حرکت (Motion Analysis) اندازه گیری شد. از آزمون Repeated measures ANOVA جهت تجزیه و تحلیل داده ها در سطح معنی داری 05/0 > P استفاده گردید.
طول و عرض گام در گروه با تمرینات صندلی بهبود یافت (001/0 = P) و در بررسی های بین گروهی تفاوت معنی داری بین دو گروه در طول (020/0 = P) و عرض گام (042/0 = P) مشاهده گردید.
به نظر می رسد که تمرینات صندلی منجر به بهبود طول و عرض گام در افراد مبتلا به پاراپلژی می شود. بنابراین، انجام چنین تمریناتی در جهت بهبود مهارت گام برداری این بیماران توصیه می شود.