ارزیابی شجره و صفات مرفولوژیکی ژنوتیپ های گندم نان با استفاده از نشانگر ملکولی RGA در راستای معرفی ارقام سازگار

در این تحقیق تنوع ژنتیکی 30 رقم گندم خارجی و داخلی با استفاده از نشانگرهایRGA مورد بررسی قرارگرفت. با استفاده از روش دلاپورتا DNA از برگ نمونه ها استخراج گردید. از پنج جفت آغازگر RGA بهکار برده شده سه جفت آغازگر چندشکلی نشان دادند. بیشترین و کمترین تعداد چندشکلی بهترتیب مربوط به نشانگرهای P14N و P54N بود. درصد باندهای پلیمورفیسم نشانگرهای P810 و P54N وP14N بهترتیب 42%، 33% و 39% بود. تجزیه کلاستر براساس حضور و عدم حضور باند با استفاده از ضرایب تشابه جاکارد مبتنی بر UPGAMA انجام گرفت. دامنه ضرایب تشابه از 061/0 تا 88/0 متغیر بود. بیشترین تشابه بین ارقام کوهدشت و کرمان و کمترین تشابه بین ارقام TP981 و Leeبود. در این تحقیق، رابطه معنی داری بین فاصله ژنتیکی و فاصله مناطق جغرافیایی کشت، مشاهده گردید، بهطوریکه ارقام ایرانی و خارجی با ضریب تشابه 44/0 از هم تفکیک یافتند. اما دو رقمAnza و Hyrmand از این تقسیمبندی تبعیت نکردند. همچنین از نظر تنوع ژنتیکی جایگاه ارقام ایرانی (با شجره معلوم) در کلاستر تابع روابط خویشاوندی آنها بود. بررسی دندروگرام تشابه جاکارد نشان داد گرچه ارقام در خوشه های مجزایی دسته بندی نگردیدند. کلیه ارقام حساس به زنگ زرد در کنار هم در انتهای دندروگرام قرارگرفتند. در مجموع نتایج مبین کارآیی تکنیک RGA در بحث بررسی تنوع ژنهای مقاومت است.