بررسی اثر بخشی مداخلهٔ روانی- اجتماعی بر رفتارهای چالش انگیز کودکان طیف اوتیسم با عملکرد بالا

رفتارهای چالش انگیز مشکلی رایج در کودکان با اختلال طیف اوتیسم است. هدف این پژوهش بررسی اثر بخشی مداخلهٔ روانی-اجتماعی بر کاهش رفتارهای چالش انگیز کودکان اختلال طیف اوتیسم با عملکرد بالا بود.
روش این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. تعداد 24 کودک در دامنهٔ سنی 10 تا 12 سال به روش نمونه گیری در دسترس در استان یزد انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در این پژوهش برای ارزیابی رفتارهای چالش انگیز کودکان از پرسشنامه های گارز (GARS) و برای ارزیابی طیف اوتیسم کودکان از پرسشنامهٔ صفات طیف اوتیسم (AST) استفاده شد. پس از اجرای پیش آزمون برای گروه آزمایش در طی 10 جلسه مداخله برای کودکان و به طور همزمان 10 جلسهٔ آموزشی ویژهٔ والدینشان انجام شد. بعد از اتمام آن در هر دو گروه آزمایش و کنترل پس آزمون اجرا شد. به منظور تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس استفاده شد.
نتایج نشان داد که رفتارهای چالش انگیز و مهارت های اجتماعی در مرحلهٔ قبل از مداخله و بعد از مداخله اختلاف معناداری داشته است (0٫001≥p)؛ اما تفاوت نمرهٔ مهارت های ارتباطی آزمودنی ها در پیش آزمون و پس آزمون از لحاظ آماری معنادار نبود.
مداخلهٔ روانی-اجتماعی بر کاهش رفتارهای چالش انگیز و بهبود مهارت های اجتماعی کودکان طیف اوتیسم با عملکرد بالا تاثیر مثبت و معناداری دارد.