پیش بینی مشکلات رفتاری-عاطفی دانش آموزان با ناتوانی هوشی بر اساس همدلی مادران شان

مروری بر تحقیقات گذشته نشان می دهد که کودکان با ناتوانی هوشی مشکلات رفتاری متعددی را تجربه می کنند. از عواملی که به مشکلات رفتاری کودکان می انجامد، می توان به نقش والدین و به ویژه مادر، اشاره کرد. هدف پژوهش حاضر پیش بینی مشکلات رفتاری - عاطفی دانش آموزان با ناتوانی هوشی بر اساس همدلی مادران شان بود.
جامعهٔ آماری پژوهش مشتمل بر همهٔ دانش آموزان با ناتوانی هوشی بودند که در سال تحصیلی 94-1393 در مدارس ویژهٔ دانش آموزان با ناتوانی هوشی در شهر شیراز به تحصیل اشتغال داشتند. نمونهٔ پژوهش شامل 120 نفر از دانش آموزان با ناتوانی هوشی شهر شیراز بودند که به روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها از دو پرسش نامهٔ مشکلات رفتاری اینفلد و تونگ (2002) و مقیاس همدلی اساسی جولیف فارینگتون (2006) استفاده شد. پرسش نامهٔ مشکلات رفتاری توسط معلمان و مقیاس همدلی توسط مادران تکمیل شد. برای تحلیل داده ها از روش آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره به روش هم زمان استفاده شد.
نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بین همدلی و ابعاد اضطراب و اختلال ارتباط اجتماعی مشکلات رفتاری همبستگی منفی و معناداری وجود دارد (0٫01>p). ولی بین همدلی و ابعاد رفتار ضداجتماعی و درخودماندگی مشکلات رفتاری، همبستگی مشاهده نشد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون چندمتغیره به روش هم زمان نشان داد که همدلی مادران می تواند اضطراب و اختلال ارتباط اجتماعی فرزندان شان را پیش بینی کند.
با توجه به یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که اگر به مادران آموزش داده شود که رفتار همدلانه تری با فرزندان شان انجام دهند، اضطراب و اختلال ارتباط اجتماعی آن ها کاهش خواهد یافت.