اثربخشی بازی درمانی بر کاهش مشکلات عصب روان شناختی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری املا

بازی به عنوان کلید سلامتی کودک و روشی صحیح برای درمان است. تاثیر بازی بر پیشرفت تحصیلی کودکان و ارتباط آن با توانایی نوشتن و شناسایی حروف و کمک به توجه انتخابی در حین یادگیری، جنبه آموزشی و درمانی آن را بیش از پیش مشخص می سازد. پژوهش حاضر، با هدف اثربخشی راهبرد بازی درمانی بر کاهش مشکلات عصب روان شناختی دانش آموزان با اختلال نوشتن در پایه اول و دوم ابتدایی شهر یزد صورت گرفت.

روش این پژوهش، از نوع نیمه آزمایشی و جامعه آماری، شامل تمامی دانش آموزان مبتلابه اختلال یادگیری نوشتن در شهر یزد بودند. تعداد 20 دانش آموز دختر دارای این اختلال، پس از اجرای آزمون تشخیصی (آزمون هوش ریون کودکان، آزمون اختلال نوشتن فلاح چای و آزمون تشخیص ناتوانی یادگیری املا) به شیوه نمونه گیری خوشه ایچندمرحله ای به طور تصادفی انتخاب شدند؛ سپس با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. آزمودنی های گروه آزمایش 12 جلسه (هر جلسه به مدت 60 دقیقه دو بار در هفته)، تحت آموزش راهبرد بازی درمانی قرار گرفتند، اما گروه کنترل، هیچ مداخله ای دریافت نکرد. در این پژوهش از روش های آمار استنباطی-توصیفی (آزمون ضریب همبستگی، آزمون تی زوج، آزمون واریانس و میانگین) استفاده شد.

نتایج آزمون آنالیز واریانس برای اندازه های تکراری نشان داد که اختلال املای کودکان در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل، بعد از درمان به وسیله بازی به طور معناداری کاهش یافته است (0٫01>p).

بنابر یافته های این مطالعه می توان نتیجه گیری نمود که مداخله بازی درمانی مبتنی بر روان عصب شناختی موجب بهبود عملکرد کودکان مبتلا به نارسایی املایی می شود. بر مبنای نتایج این پژوهش، می توان به مربیان اختلال های یادگیری، مشاوران و روان شناسان پیشنهاد کرد که برای بهبود عملکرد نوشتن دانش آموزان دارای اختلال نوشتن از این روش استفاده کنند.