محیط رسوبی و دیاژنز سازند نایبند در برش بلبلوئیه، شرق کرمان

سازند نایبند (نورین - رتین) در برش بلبلوئیه، 105 متر سنگ آهک، کوارتزارنایت، شیل آهکی و شیل را شامل می شود. اجزای کربناته برجا، نابرجا (دانه های اسکلتی و دانه های غیراسکلتی) و اجزای غیرکربناته نابرجا نهشته های سازند نایبند را تشکیل می دهند. اجزای کربناته برجا، انواع سیمان کربناته، گل آهکی، میکرواسپار و اسپار دروغین را شامل می شود. از خرده های اسکلتی، روزندار، اسفنج، شکم پا، بازوپا، خارپوست و دو کفه ای نام برده می شود. دانه های غیراسکلتی، اائید، پلوئید و کورتوئید را شامل می شود. اجزای غیرکربناته نابرجا، بلورهای آواری کوارتز را شامل می شود. مطالعات صحرایی و پتروگرافی به شناسایی موارد زیر منجر شد: میکروفاسیس های کربناته از نوع پکستون االیتی پلوئیدی ماسه ای در پشته های زیرآبی ماسه ای، وکستون بایوکلاستی با فسیل های گوناکون در رمپ بیرونی / وکستون بایوکلاستی ماسه ای با فسیل های گوناگون در رمپ میانی، گرینستون بایوکلاستی با خارپوست در پشته های زیرآبی ماسه ای و مادستون ماسه ای در کولاب و پتروفاسیس های تخریبی کوارتزارنایت در محیط حدواسط، شیل در محیط حدواسط و شیل آهکی در محیط دور از ساحل. براساس الگوی رخساره ای مشاهده شده و مطالعات صحرایی، یک رمپ کربناته هم شیب به عنوان محیط رسوبی سازند نایبند در منطقه مطالعه شده پیشنهاد می شود. نهشته های مطالعه شده تحت تاثیر دیاژنز دریایی (میکرایتی شدن و سیمانی شدن کلسیتی ماسه سنگ ها)، دیاژنز جوی (نئومورفیسم، سیمان های هلاله ای، آویزه ای و هم محور) و دیاژنز تدفینی (شکستگی در دانه ها و استیلولیتی شدن) قرار گرفته اند.