خام گیاه خواری به مثابه سبک زندگی پژوهشی پدیدارشناختی در میان اعضای انجمن تغذیه طبیعی شهر تهران

مقاله حاضر تلاشی است تا از منظر مردم شناختی، خام گیاه خواری را به عنوان سبکی از اندیشیدن و زیستن روایت کند. سوال های این پژوهش از نوع چیستی و از جنس پدیدارشناسانه است. به طور مشخص، این مقاله به این بحث محوری می پردازد که چگونه خام گیاه خواری به ورای یک الگوی تغذیه ای یا رژیم غذایی رفته و در خلال تجربه زیسته خام گیاه خواران در مقام یک فلسفه و سبک زندگی ظاهر می شود. از این رو، مهم ترین هدف این مطالعه تلاش برای فهم و تبیین خام گیاه خواری به عنوان سبکی برای اندیشیدن و زیستن است. این مطالعه با انتخاب رویکرد روش شناختی کیفی، روایت های بیان شده و تجارب زیسته و فهم اعضای خام گیاه خوار انجمن تغذیه طبیعی (واقع در تهران) را مورد تحلیل قرار داده است. استراتژی نمونه گیری و نحوه جذب مشارکت کنندگان هدفمند بوده و برای گردآوری یا ساخت داده ها و شواهد از تکنیک های مشاهده مشارکتی و مصاحبه کیفی اپیزودیک- روایی با 23 مشارکت کننده خام گیاه خوار، البته با تجربه موفق از خام گیا ه خواری، استفاده شده است. داده ها و شواهد به دست آمده از مشاهده و مصاحبه، پس از جمع آوری با توسل به روش تحلیل پدیدارشناسی تفسیری کدگذاری شده و پس از دسته بندی در قالب دو مقوله اصلی شامل «چالش های زندگی روزمره» و «خلق هنجار ها و ارزش های زندگی روزمره»ارائه شده است. این مقاله در واقع گزارش روایت گونه از گذشته و حال، فلسفه و تجربه زیسته و احساسات خام گیاه خواران است که همگی در سبک زندگی و زندگی روزمره آنها تجلی می یابد. نتایج این مطالعه موید آن است که در ایران کنونی، خام گیاه خواری در حال تبدیل به طریقتی برای اندیشیدن و زیستن است؛ طریقت یا سبکی که نه فقط به عنوان حلقه اتصال افراد یا مشارکت کنندگانی با گذشته و تجارب متفاوت عمل می کند، بلکه حتی به نیرویی برای انجام فعالیت های معنی بخشی در زندگی روزمره بدل شده است.