اثر نانوذره Fe2O4Zn (اکسید آهن-روی) بر هورمون های تیروییدی و ارزیابی تغییرات بافت تیرویید در رت های نر

علی رغم کارکردهای فراوان نانوذرات در علوم و صنایع مختلف، به دلیل ویژگی های منحصربه فرد این ترکیبات، عوارض احتمالی آن ها بر سلامت انسان به طور کامل بررسی نشده است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر نانوذره اکسید آهن- روی بر هورمون های تیروییدی و ارزیابی تغییرات بافت تیرویید در رت های نر بود.
رت های نر نژاد ویستار به صورت تصادفی به سه گروه هشت تایی تقسیم شد. گروه نخست، گروه کنترل، 5/0 میلی لیتر سرم فیزیولوژی را به مدت هفت روز و گروه های دوم و سوم 5/0 میلی لیتر محلول نانوذره اکسید آهن- روی را در غلظت های ppm100 و ppm 200 به مدت هفت روز دریافت کردند. تزریق به صورت درون صفاقی انجام گرفت و در روزهای دوم، هفتم و چهاردهم پس از شروع آزمایش، غلظت سرمی هورمون های TSH و T3 و T4 تعیین شد. در روز چهاردهم بافت تیرویید با بی هوشی عمیق خارج و بررسی بافت شناسی شد.
تزریق نانوذره اکسید آهن- روی در غلظت های ppm 100 و ppm 200 باعث کاهش معنا دار سطح هورمون TSH در مقایسه با نمونه های کنترل شد (05/0>P). در سطح هورمونی T3 تغییر معنا داری مشاهده نشد (05/0P). تیمارهای حاوی نانوذره از لحاظ ویژگی های بافتی دارای خون رسانی شدیدتر، التهاب خفیف و اندازه فولیکول بزرگ تری بود که با افزایش غلظت نانوذره این آثار شدیدتر مشاهده شد.

نتیجه گیری

با توجه به تغییرات مشاهده شده در سطح هورمون های تیروییدی و تغییرات بافت تیرویید می توان نتیجه گرفت که نانوذرات اکسید آهن- روی بر فعالیت غده تیرویید اثر سمی دارد. انجام مطالعات بیشتر در بررسی آثار سمی نانوذرات اکسید آهن- روی در دوزهای مختلف و زمان های مختلف در معرض قرارگیری با نانوذره ضروری به نظر می رسد.