مقایسه اثر ضد باکتریایی نانواکسید منیزیم و نانوسیلیکون بر روی باکتری های مقاوم به متی سیلین

با توجه به مقاومت باکتری ها در برابر آنتی بیوتیک های رایج و نیاز به داروهای جدید، استفاده از فراورده های دارویی که بوسیله نانوتکنولوژی تهیه شدند، می تواند در پیشگیری و درمان عفونت های باکتریایی موثر باشد. در مطالعه حاضر حساسیت استافیلوکوک و سالمونلا به نانواکسید منیزیم و نانو اکسید سیلیکون در شرایط برون تنی ارزیابی گردید.
بدین منظور در محیط مولرهینتون براث باکتری های استافیلوکوک سودواینترمدیوس و استافیلوکوک آرئوس مقاوم به متی سیلین و سالمونلا تیفی، سالمونلا پاراتیفی و سالمونلا آبورتوس کشت داده شدند. سپس رقت های مختلفی از نانواکسید منیزیم و نانو اکسید سیلیکون به محیط کشت اضافه شد. پس از 24 ساعت انکوباسیون، دانسیته نوری (OD) با استفاده از الایزا ریدر قرائت شد. همچنین چند چاهک در پلیت بعنوان کنترل رشد باکتری ها در نظر گرفته شدند. برای مقایسه داده ها در گروه های مختلف از نرم افزار SPSS استفاده شد و تفاوت میانگین ها با آزمون ANOVA و پس آزمون LSD بررسی شد.
نانوذره سیلیکون بصورت وابسته به غلظت از رشد باکتری استافیلوکوک سودواینترمدیوس، استافیلوکوک آرئوس و سالمونلا آبورتوس و سالمونلا پاراتیفی جلوگیری کرده است(001/0>P)، در حالی که تاثیر ضد میکروبی بر روی سالمونلا تیفی نداشته است. نانواکسید منیزیم نیز بر روی باکتری های فوق تاثیر ضد میکروبی داشته که بصورت وابسته به غلظت موثر بود(001/0>P).
نانوذره اکسید سیلیکون و اکسید منیزیم می توانند بعنوان ضد میکروب در عفونت های تجربی یا بالینی ارزیابی شوند.