ارزیابی مقاومت ژنوتیپ های مختلف گلرنگ به مگس گلرنگ (Acanthiophilus helianthi Rossi (Diptera، Tephritidae در کشت پاییزه

برای بررسی مقاومت تعداد ده ژنوتیپ گلرنگ، شامل: « ̋سینا»، «آلمانه درشت»، «محلی مرند»، «IL111»، «محلی اصفهان»،« 411»، «سیریان »، «لساف »، «دینسر » و «S-541» در کشت پاییزه، به مگس گلرنگ، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی گریزه سنندج در طی دو سال زراعی (91-90 و 92-91) انجام شد. در این آزمایش شاخص های شدت و میزان آلودگی، خسارت، عملکرد، وزن هزار دانه و درصد روغن در کرت های مختلف، محاسبه و مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس درصد غوزه های آلوده، تعداد لارو- شفیره، درصد و تعداد بذور صدمه دیده، وزن هزار دانه، درصد روغن دانه و عملکرد محصول بیانگر وجود اختلاف آماری معنی دار در سطح یک درصد بین تیمارهای آزمایشی بود. بر اساس مقایسه ی میانگین داده ها، ژنوتیپ های «محلی اصفهان» و « لساف» بیشترین و ژنوتیپ «سیریان» کمترین درصد غوزه های آلوده را دارا بودند. هم چنین ژنوتیپ های «محلی اصفهان» بیشترین و «محلی مرند» کمترین تعداد لارو و شفیره را در غوزه داشتند. از نظر درصد بذور صدمه دیده، ژنوتیپ «لساف» از سایر ژنوتیپ ها حساس تر بود و به لحاظ تعداد بذور صدمه دیده، ژنوتیپ «محلی اصفهان» بیشترین و ژنوتیپ های «سیریان» و «محلی مرند» کمترین تعداد بذور صدمه دیده را داشتند. بر اساس نتایج به دست آمده، ژنوتیپ های مورد بررسی در دو گروه اصلی قرار گرفتند. گروه اول که کمترین درصد غوزه های آلوده، کمترین تعداد لارو و شفیره در غوزه و پایین ترین درصد و تعداد بذور صدمه دیده را دارا بودند و می توان آن ها را به طور نسبی مقاوم به مگس گلرنگ برشمرد که شامل ژنوتیپ های: «سیریان»، «محلی مرند»، «سینا»، «411» و «IL111» بودند و در بین آن ها رقم «سیریان» و ژنوبیپ «محلی مرند»، مقاوم تر بودند. گروه دوم که بیشترین درصد غوزه های آلوده، بیشترین تعداد لارو و شفیره در غوزه و بالاترین درصد و تعداد بذور صدمه دیده را دارا بوده و می توان آن ها را حساس به مگس گلرنگ در نظر گرفت، عبارت بودند از: ژنوتیپ های «محلی اصفهان»، «»لساف،«»S-541، «دینسر» و «آلمانه درشت» که در این بین، ژنوتیپ های «محلی اصفهان» و «لساف» از بقیه حساس تر بودند.