سنجش کیفیت واحدهای مسکونی با استفاده از روش ویکور (نمونه موردی: شهر مشهد)

از آغاز مسئله شدن پدیده شهر، مسکن و کیفیت آن را می توان مهمترین موضوع مورد علاقه محققان این حوزه دانست. کوتاه نظری بر این تحقیقات نشان می دهد، یکی از عناصر اصلی آنها برشمردن شاخصهای مسکن مناسب و یا نامناسب می باشد. البته این شاخصهابا توجه به تعریف مسکن در دوره هایمختلف متفاوت بوده اند.کیفیت واحد های مسکونی از جمله اطلاعات پیش نیاز در بسیاریفعالیت هایآمایشی–عمرانیشهر میباشد. به همین منظور این شاخص بر مبنایداده هایسرشماریعمومی سال2934و در محدوده رسمیشهر مشهد بررسیگردید.علاوه بر آن در این پژوهش به بررسیو سنجش عوامل موثر در کیفیت واحد هایمسکونیپرداخته ایم. برایدستیابیبه این هدف ،22شاخص کالبدی به کمک نرم افزارهای Excelو ARCGISپردازش آماری و نقشه سازیشده اند. نوع تحقیق از لحاظ هدف، کاربردیو روش تحقیق آن توصیفی-تحلیلیاست. همچنین شیوه گردآوریداده ها اسنادیاست.این بررسیبه نوعی، تصمیم گیریدر مورد قرار دادن بخشیاز واحدهایمسکونیدر یک طبقه خاص میباشد. به همین جهت از روش ویکور(از روش هایتصمیم گیریچند معیاره)استفاده شده است.نتایج بدست آمده بیانگر آن است که 19درصد از واحدهای مسکونی در وضعیت مناسب و 21درصد در وضعیت نامناسب می باشند، که مسئولیت مدیریت شهری در مرمت شهری را سنگین می کند. بخش قابل توجهی از واحدهای مسکونی نامناسب در مرکز تاریخی، شمالشرق و شمالغرب شهر قرار دارند. بررسی متغیرها نشان می دهد سالخوردگی، تعداد اتاق در اختیار خانوار ونوع مصالح،اصلیترین عوامل موثر در کیفیت واحدهای مسکونی مورد مطالعه می باشد.