تاثیر فراموشی سازمانی بر بهره وری نیروی انسانی با نقش میانجی توانمندسازی

فراموشی سازمانی، توانایی حذف دانش منسوخ و ناکارآمد است و بخش مهمی از پویایی دانش در سازمان ها محسوب می شود. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر بین فراموشی سازمانی و عوامل موثر بر بهره وری نیروی انسانی با میانجی گری توانمندسازی در بین کارکنان بانک های دولتی شهرستان سمنان است. در پژوهش حاضر، سه فرضیه مورد بررسی قرار گرفت. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام کارکنان بانک های دولتی شهرستان سمنان به تعداد 294 نفر است و نمونه پژوهش شامل 170 نفر از کارکنان است که با روش تصادفی به صورت طبقه ای و با استفاده از جدول مورگان انتخاب شده اند. روش پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی و همبستگی بوده است. به منظور جمع آوری داده ها از پرسش نامه فراموشی سازمانی صلواتی و همکاران، پرسش نامه استاندارد توانمندسازی اسپریتزر و پرسش نامه استاندارد عوامل موثر بر بهره وری نیروی انسانی هرسی و گلداسمیت استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از مدل معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که فراموشی سازمانی با عوامل موثر بر بهره وری نیروی انسانی رابطه معناداری دارد. این رابطه، به ویژه هنگامی که متغیر میانجی توانمندسازی وارد معادله می شود، از استحکام بیشتری برخوردار است. به عبارت دیگر، می توان گفت توانمندسازی، شدت رابطه بین فراموشی سازمانی و عوامل موثر بر بهره وری نیروی انسانی را افزایش می دهد.