ارزیابی خصوصیات کمی پایه های اوتایپ چغندرقند تحت تاثیر تنش خشکی

از جمله اهداف به نژادی در چغندرقند (Beta vulgaris)، معرفی رقم هایی است که در شرایط تنش خشکی، کاهش عملکرد کم تری داشته باشند. در این تحقیق، تعداد 29 اوتایپ چغندرقند به همراه رقم شاهد متحمل خارجی (IR7) و رقم حساس (191) و ژنوتیپ های 30908، 31290، 31291 و 31292 همراه با توده علوفه ای 7221 در آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه تحقیقاتی مطهری در سال 1391 مورد ارزیابی قرار گرفتند. کرت اصلی به تنش (شامل دو سطح آبیاری نرمال و اعمال تنش) و کرت های فرعی به ژنوتیپ های مورد مطالعه اختصاص یافت. در هر دو شرایط، آبیاری تا مرحله تنک و وجین (استقرار بوته ها) به طور معمول انجام اما آبیاری های بعدی در شرایط تنش بر اساس 270 میلی متر و در شرایط بدون تنش بر اساس 90-80 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر صورت گرفت. نتایج نشان داد میانگین عملکرد ریشه، شکر خام و شکر سفید در واکنش به تنش، به ترتیب معادل 59، 72 و 76 درصد کاهش یافت. معنی دار شدن اثر ژنوتیپ و اثرمتقابل تنش و ژنوتیپ بر خصوصیات کمی محصول حاکی از تنوع وسیع مواد ژنتیکی در واکنش نسبت به تنش خشکی بود. در شرایط تنش، عملکرد ریشه در اوتایپ های 2، 3، 5، 7، 10، 13، 16 و 26 نسبت به سایر مواد برتری معنی دار نشان داد. این درحالی بود که با اعمال تنش، عملکرد شکر خام و شکر سفید کلیه مواد ژنتیکی مورد مطالعه در یک گروه آماری قرار گرفتند.‬‬‬‬‬‬‬ در کل، تولید لاین های چغندرقند با تحمل به خشکی امیدوار کننده می باشد.