ارتباط بین تفکر قطعی نگر با احساس تنهایی و افسردگی در سالمندان

اهداف تفکر قطعی نگر به عنوان عامل مخربی در مختل کردن تعادل بین امید و ترس نقش مهمی در سلامت روان به خصوص افسردگی و اضطراب دارد. این تحریف در اثر انعطاف ناپذیری شناختی در ذهن ظاهر می شود، به طوری که خود یکی از دلایل مهم افسردگی و دیگر ناسازگاری های روانی است. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین تفکر قطعی نگر با افسردگی و احساس تنهایی در سالمندان انجام گرفت.
مواد و روش ها مطالعه حاضر از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی سالمندان بیش از 60 سال ساکن در آسایشگاه سالمندان کرج در سال 94-93 بود که از این بین 142 سالمند (زن و مرد) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به پرسش نامه های تفکر قطعی نگر (DTQ) مقیاس افسردگی سالمندان (GDS)، مقیاس احساس تنهایی راسل (UCLA) پاسخ دادند. داده های گردآوری شده برای تجزیه وتحلیل وارد نرم افزار AMOS و با استفاده از مدل تحلیل مسیر، تحلیل شدند.
یافته ها نتایج تحلیل مسیر نشان داد که تفکر قطعی نگر با متغیرهای افسردگی (P≤0/001) و احساس تنهایی (P≤0/001) رابطه مثبت معنی داری داشت. همچنین در پیش بینی احساس تنهایی با میزان اتای 26/0 و در پیش بینی افسردگی با میزان اتای 28/0 ضریب تاثیر معنی داری داشت. میانگین سنی زنان سالمند 2/67 و مردان سالمند 4/65 و نیز میانگین متغیرهای تفکر قطعی نگر، احساس تنهایی و افسردگی در دو گروه زنان و مردان به ترتیب 50/118، 80/70 و 55/12 است.
نتیجه گیری با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت که تفکر قطعی نگر با افسردگی و احساس تنهایی در سالمندان رابطه معناداری دارد. همچنین تفکر قطعی نگر پیش بینی کننده افسردگی و احساس تنهایی در سالمندان است. بنابراین انجام مداخلات روان شناختی برای به چالش کشاندن تحریف شناختی تفکر قطعی نگر و توجه به سلامت روان سالمندان بسیار حائز اهمیت است.