به کارگیری تئوری محدودیت ها جهت بهبود سیستم نوبت دهی مراکز درمانی بیماری های خاص

تئوری محدودیت ها، نوعی تکنیک مدیریتی جهت افزایش کارایی یک سیستم می باشد. هدف از انجام مطالعه حاضر، استفاده از الگوی مطرح شده در این تئوری جهت بهبود سیستم نوبت دهی مراکز درمانی بود تا از این طریق، کارایی سیستم در استفاده از ظرفیت موجود افزایش یابد و میانگین زمان انتظار بیماران طی مراجعه برای دریافت درمان کاهش پیدا کند.
این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی بود که به صورت مقطعی بر روی 130 بیمار مراجعه کننده به یک کلینیک تخصصی شیمی درمانی در شهر همدان انجام گرفت. اطلاعات از طریق مشاهده و با استفاده از پرسش نامه جمع آوری گردید. مدل شبیه سازی با استفاده از نرم افزار SIMUL8 طراحی شد و سپس تاثیر سناریوهای مختلف بر متوسط زمان حضور بیمار و تعداد خروجی سیستم مورد بررسی قرار گرفت.
سناریوی سوم که بر پایه مفاهیم مطرح شده در تئوری محدودیت ها ایجاد شد، در مقایسه با سناریوی «کارایی بالا از محدودیت»، تنها با حدود 4 درصد کاهش در میانگین روزانه تعداد خروجی بیمار، میانگین زمان انتظار را 41 درصد کاهش داد. از سوی دیگر، در سناریوی سوم در مقایسه با سناریوی «میانگین زمان انتظار پایین»، حدود 12 درصد افزایش در میانگین زمان انتظار بیمار مشاهده شد و به دنبال آن، میانگین روزانه خروجی بیماران 30 درصد افزایش یافت.
استفاده از تئوری محدودیت ها در مرکز درمانی مورد مطالعه، می تواند به صورت قابل ملاحظه ای در مدیریت گلوگاه ها موثر باشد و سبب کاهش زمان انتظار بیماران و بهبود عملکرد سازمان شود.