جداسازی، شناسایی مولکولی و ارزیابی اثر ضدقارچی جدایه های لاکتیکی غالب خمیرترش های سبوس گندم و سبوس برنج

خمیرترش، اکوسیستم تخمیری مناسبی برای جداسازی باکتری های اسیدلاکتیک با اثرات ضدقارچی محسوب می شود. در این پژوهش، ابتدا جدایه های لاکتیکی غالب خمیرترش های سبوس برنج و سبوس گندم به روش مولکولی شناسایی شدند سپس فعالیت ضدقارچی این جدایه ها و پالیده کشت حاصل از فازهای رشد لگاریتمی و سکون آنها به ترتیب براساس روش های کشت دولایه و لکه گذاری اسپور قارچ در برابر آسپرژیلوس فلاووس و آسپرژیلوس نایجر مورد ارزیابی قرار گرفت. براساس نتایج توالی یابی محصولات PCR، لاکتوباسیلوس پاراپلانتاروم در خمیرترش سبوس گندم و پدیوکوکوس پنتازاسئوس در خمیرترش سبوس برنج به عنوان جدایه لاکتیکی غالب شناسایی شدند. نتایج حاصل از کشت دولایه نیز قابلیت بازدارندگی هر دو جدایه لاکتیکی از رشد شاخص های قارچی را در مقایسه با نمونه کنترل تایید نمود. علاوه بر این، تاثیر بازدارنده هر دو جدایه لاکتیکی بر علیه آسپرژیلوس فلاووس به شکل معنی داری بیشتر از آسپرژیلوس نایجر بود (05/0>P). همچنین تاثیر بازدارنده پالیده های کشت فاز لگاریتمی و سکون هر جدایه لاکتیکی علیه آسپرژیلوس فلاووس، به شکل معنی داری متفاوت بود اما اثر بازدارندگی پالیده کشت حاصل از فاز سکون لاکتوباسیلوس پاراپلانتاروم و فاز لگاریتمی پدیوکوکوس پنتازاسئوس بر این قارچ، تفاوت معنی داری نداشت (05/0P>). تاثیر بازدارنده پالیده کشت حاصل از فازهای رشد لگاریتمی و سکون این دو جدایه لاکتیکی بر علیه آسپرژیلوس نایجر نیز با یکدیگر اختلاف معنی داری نداشتند (05/0P>).