اثر رزوراترول و تمرین هوازی بر برخی ریسک فاکتورهای قلبی عروقی در رت های مبتلا به انفارکتوس قلبی حاد

شایع ترین علت ایسکمی میوکارد، بیماری های عروق کرونری است. هدف از این پژوهش بررسی اثر توام و مجزای مکمل یاری رزوراترول و تمرین هوازی بر برخی ریسک فاکتورهای قلبی عروقی در رت های مبتلا به نارسایی قلبی حاد ناشی از ایزوپروترنول می باشد.
در این مطالعه تجربی 46 سر موش صحرایی نر به طور تصادفی به پنج گروه شاهد، ایزوپروترنول، ایزوپروترنول+تمرین، ایزوپروترنول+رزوراترول و ایزوپروترنول+رزوراترول+تمرین تقسیم شدند. تمرین هوازی شامل هشت هفته دویدن روی نوارگردان بود و گروه رزوراترول نیز هشت هفته و هر روز mg/kg/bw 25 رزوراترول دریافت نمودند. در پایان، غیر از گروه شاهد تمامی گروه ها با تزریق ایزوپروترنول به انفارکتوس قلبی حاد القا شدند. سپس حیوانات بی هوش و نمونه خونی جهت آنالیز اخذ گردید.
نتایج نشان داد پیش درمانی با ترکیبی از رزوراترول و تمرین منجر به کاهش معنی دار شاخص تروپونین-I در حیوانات گردید. تمرین ورزشی، رزوراترول و ترکیبی از آن ها نیز با اینکه مانع از افزایش شاخص پروتئین واکنشی C شد؛ اما تاثیر معنی داری در گروه ها نداشت (061/0P=). همچنین پیش درمانی با تمرین و ترکیبی از رزوراترول و تمرین باعث کاهش معنی دار سطوح سرمی تری گلیسیرید و کلسترول نسبت به گروه ایزوپروترنول شد (001/0P=). پیش درمانی با رزوراترول، تمرین ورزشی و ترکیبی از هر دو باعث افزایش معنی دار لیپوپروتئین با چگالی بالا و پیش درمانی فقط در گروه ترکیبی منجر به کاهش معنی دار لیپوپروتئین با چگالی پایین نسبت به گروه ایزوپروترنول شد (001/0P=).
احتمال می رود تمرین منظم ورزشی و مکمل یاری رزوراترول بر ریسک فاکتورهای قلبی عروقی اثرگذار بوده و ترکیب شدن این دو متغیر در پیشگیری از التهاب و آسیب قلبی ناشی از ایسکمی میوکارد، نقش چشمگیری داشته باشد.