تفاوت بیان ژن med 13 عضله اسکلتی کند انقباض و تند انقباض در اثر فعالیت استقامتی

فاکتور رونویسی med 13بر پاسخ عضله اسکلتی به محرک های القاکننده سازگاری عضلانی تاثیر دارد. هدف این پژوهش بررسی تاثیر برنامه فعالیت استقامتی بر بیان ژن med 13 عضلات اسکلتی تند و کند انقباض بود.
آزمودنی هایی این پژوهش چهارده رت نر نژاد ویستار بودند که تحت شرایط استاندارد به مدت چهار هفته قبل از شروع پروتکل تمرینی نگهداری شدند. سپس، به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی برنامه ای استقامتی (14 هفته ای) را روی نوارگردان اجرا کرد. 48 ساعت پس از پایان آخرین جلسه تمرینی، نمونه ها بی هوش و تشریح شدند. عضله نعلی و عضله بازکننده بلند انگشتان پا خارج شد. با استفاده از روش Real time-PCR میزان بیان ژن med 13دو عضله اندازه گیری شد. در پایان با استفاده از آزمون آماری t اطلاعات به دست آمده ارزیابی شد.
نتایج این تحقیق نشان داد فعالیت استقامتی موجب افزایش معنا دار بیان ژن med 13عضله نعلی می شود، اما تاثیر معنا داری بر بیان این ژن در عضله بازکننده بلند انگشتان ندارد.
علی رغم فعالیت استقامتی یکسان (مدت و شدت)، میزان بیان این ژن در عضلات تند و کند انقباض متفاوت بود که احتمالابه تفاوت حساسیت عضلات به هورمون تیروئید برمی گردد.