مقایسه خرده مقیاس های سیستم فعال ساز رفتاری تئوری اصلی حساسیت به تقویت گری در بیماران وابسته به مت آمفتامین و مواد اپیوئیدی

رابطه ی بین خرده سیستم های فعال ساز رفتاری با وابستگی به مت آمفتامین و اپیوئیدها که شایع ترین مواد مورد سوءمصرف در ایران هستند، هنوز مشخص نشده است.هدف این پژوهش مقایسه ی خرده سیستم های فعال ساز و سیتم بازداری رفتاری در بیماران وابسته به مت آمفتامین و مواد اپیوئیدی با افراد سالم بود.
در این مطالعه ی مورد-شاهدی، بیماران وابسته به مت آمفتامین و مواد اپیوئیدی (25 نفر در هر گروه) که در شش ماه اول سال 1391 به کلینیک های خودمعرف ترک اعتیاد سطح شهر مشهد برای درمان وابستگی مراجعه کرده بودند با نمونه گیری هدفمند انتخاب شده و با 25 فرد سالم همتا در مقیاس بازداری و فعال سازی رفتاری (BAS/BIS) مقایسه شدند. برای تحلیل داده ها از آزمون مجذور خی، آزمون تحلیل واریانس یک راهه و تحلیل واریانس چندمتغیری استفاده شد.
نمرات خرده مقیاس سایق سیستم فعال ساز رفتاری (BAS-DR) در بیماران وابسته به مت آمفتامین بالاتر از اپیوئیدی بود (01/0>P) و بین افراد سالم و دو گروه بیمار، تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0P). نمرات سومین خرده مقیاس سیستم فعال ساز رفتار یعنی تنوع طلبی (BAS-FS) در بیماران وابسته به مواد اپیوئیدی کمتر از افراد سالم بود (05/0>P) و تفاوتی بین افراد سالم و وابسته به مت آمفتامین وجود نداشت (05/0

نتیجه گیری

تفاوت در خرده مقیاس های BAS در بیماران وابسته به مواد مختلف با افراد سالم، سندرم نقص پاداش را در این اختلالات تایید می کند. هم چنین وابستگی به مت آمفتامین و اپیوئیدها باعث تغییر در عملکرد خرده سیستم های فعال ساز رفتاری در طول زمان می شود.