تحلیل زیباشناسی قصاید انوری بر اساس استعاره مکنیه

صورخیال پیوندی میان انسان و محیط او ایجاد می کند. ایماژ یا خیال عنصر اصلی در جوهر شعر است و صور خیال به وسیله دگرگونی های سریعی که بر کانون شعر وارد می سازند، شالوده شعر را بنیاد می نهند.
انوری به عنوان شاعری بلند پایه که کلامش در اوج فصاحت و اقتدار قرار دارد از خیال و صورت های خیال انگیز شاعرانه به زیبایی استفاده کرده است. یکی از خصایص شعر او وفور استعاره های عجیب و پیچیده است. در این مقاله ابتدا به حرکت و پویایی صور خیال پرداخته شده و سپس به ذکر عواملی که باعث حرکت و پویای در شعرهای انوری شده است اشاره گردیده است. و در نهایت تحلیل زیبا شناسی قصاید انوری در حوزه استعاره مکنیه با ذکر شاهد و مثال پرداخته شده است و سپس مبحث استعاره مکنیه تحت سه عنوان کلی انسان گرایی، جان دار گرایی و تشخیص مورد بررسی قرار گرفته است.