بررسی و تحلیل شعر دهه اول پس از انقلاب اسلامی بر اساس نظریه پسا استعمارگرایی

بی تردید انقلاب اسلامی ایران به عنوان یک پدیده منحصر به فرد، تحولات عظیم سیاسی، اجتماعی و فرهنگی را در جامعه ایران، به همراه داشته است. عناصر و پیامدهای مهم انقلاب اسلامی، مبارزه با استعمار و استعمار ستیزی بوده است. قطعا شعر فارسی نیز در نشان دادن این پیام، نقش آشکاری ایفا کرده است و همواره تلاش کرده است تا نسبت به پدیده استعمار و خطرات احتمالی آن مسئول باشد. در این پژوهش، تلاش شده است تا مصادیق مبارزه با استعمار و سلطه غرب در شعر دهه اول پس از انقلاب بر اساس نظریه پسااستعمارگرایی مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد. مقابله با بی هویتی و خود باختگی فرهنگی در برابر استعمار گران، اعتراض و هشدار نسبت به بازگشت به شرایط استعمار شدگی، مقابله با فساد و ابتذال و تقلید کور کورانه، پرداختن به مفهوم انتظار و ارتباط آن با استعمار ستیزی و تقدس گرایی برای وطن، جزء مهم ترین عناصر و پیام های شعر دهه اول پس از انقلاب، در جهت مبارزه با استعمار و سلطه زور گویان به شمار می روند.