بختیارنامه و نقد سبک شناسانه آن

بختیارنامه1 (راحه الارواح فی سرورالمفراح)، از متون نثر فارسی، منسوب به دقایقی مروزی و در زمره داستان های روزگار ساسانیان است که به دوران اسلامی، با نثری مصنوع و متکلف، نامی نو پذیرفت و با عنوان لمعه السراج لحضره التاج تحریری دیگرگونه یافت. در این جستار ضمن معرفی و تشریح ابعاد و جزئیات بیشتری ازبختیارنامه، سعی شده از حیث محورهای زبانی، ادبی و فکری، نقدی سبک شناسانه از آن به دست داده شود؛ لذا ابتدا در محور زبانی، مشخصات صرفی و نحوی زبان روایت بررسی شده، سپس در سطح ادبی و زیباشناسی و با توجه به محدودیت گفتار از نگاه دانش بدیع، در دو بخش معنوی و لفظی و نیز اشاره ای مختصر به نکات بیانی، نوآوری های موجود دربختیارنامه بررسی شده است. در فرجام، اصول دیدگاه های فکری پردازنده روایت مورد توجه قرار گرفته است تا به این مهم دست یابیم کهبختیارنامه با کدام ویژگی های سبکی در ردیف آثار ادبی قرار می گیرد؟