فعالیت های مبلغان مسیحی در خلیج فارس و هرمز در سده دهم هجری(15میلادی)

تبیین انگیزه های مبلغان مسیحی در آمدن به ایران و توجه خاص آنها به منطقه خلیج فارس و نیز جایگاه آن در نوشته های میسیونرهای اروپایی در عصر صفویه هدف اصلی این نوشتار خواهد بود. همچنین توجه آنها به منطقه خلیج فارس(علی رغم سیادت اولیه پرتغالی ها و به تبع آنها کشیشان آگوستینی) به مثابه جغرافیای ایرانی و نه عربی از جمله اهداف این مقاله است. محدوده زمانی انتخاب شده از آن روست که مناسبات دولت صفویه دراین ایام با اروپا ابعاد مختلفی به خود گرفت و لذا حضور کشیشان مسیحی اروپایی در ایران پر رنگتر شد. می توان گفت که مهمترین و موفقترین دوره فعالیت میسیونر های مسیحی در ایران طی این دوره رقم خورد که درتاریخ تحولات این دوره از ارزش بسیاری برخوردار است. این نوشتار براساس منابع دست اول ازجمله سفرنامه ها واسناد به جا مانده از عصر صفوی و همچنین تحقیقات جدید استوار است که به روش کتابخانه ای گردآوری و در قالبی تحلیلی- توصیفی ارائه شده است.