مقایسه پاسخ های ایمنی همورال متعاقب تجویز آنتی ژن نوترکیب ESAT-6/CFP-10 مایکوباکتریوم توبرکلوزیس در سه مسیر مختلف

بیماری سل به عنوان یکی از معضلات بهداشتی قرن حاضر محسوب می شود. واکسن BCG به عنوان تنها واکسن موجود علیه این بیماری می باشد که پاسخ های محافظتی آن تغییرات فراوانی را به همراه دارد. به همین دلیل، مطالعه در مورد ایجاد و توسعه واکسنی جدید علیه توبرکلوزیس، از موضوعات نوین تحقیقاتی است. در این مطالعه تاثیر مسیرهای تجویز، درون بینی، زیرجلدی و داخل عضلانی بر ایجاد ایمنی همورال محافظتی علیه آنتی ژن نوترکیب ESAT6/CFP-10 توبرکلوزیس مورد بررسی قرار گرفت.
در ابتدا آنتی ژن نوترکیب ESAT6/CFP-10 مورد ارزیابی اولیه و تایید قرار گرفت. آنتی ژن فوق در سه مسیر درون بینی، عضلانی و زیرجلدی، درسه مرحله وبه فواصل زمانی دوهفته ای، همراه با یا بدون ادجوانت به موش های Balb/C تجویز شدند. برای مسیرهای تجویز عضلانی و زیرجلدی، ادجوانت MF59 و برای مسیر تجویز درون بینی از ادجوانت CTB استفاده شد. 10 روز پس ازهر تجویز، از ورید اربیتال چشمی موش ها خون گیری به عمل آمد و میزان آنتی بادی اختصاصی علیه آنتی ژن فوق به روش الایزا مورد ارزیابی قرار گرفت.
نتایج نشان دادند که موش های واکسینه با آنتی ژن نوترکیب در مقایسه با گروه های کنترل، تیتر آنتی بادی اختصاصی بالاتری دارند. اگرچه مسیرهای تزریق زیرجلدی و داخل عضلانی هر دو به سرعت قادر به ایجاد پاسخ ایمنی مناسبی بودند اما پاسخ ایمنی ایجاد شده از مسیر درون بینی نیز به تدریج افزایش داشت تا به مقادیر قابل قبول رسید.
نتایج بدست امده از این تحقیق می تواند در فرمولاسیون واکسن های مخاطی نوترکیب برعلیه بیماری سل مورد استفاده قرار گیرد. ی.