ارزیابی اثرات اکسیزیون ناخنک بر اعوجاج رده های بالای چشمی

ناخنک یک بیماری شایع Ocular surface بوده که به علت ایجاد نامنظمی سطح قرنیه منجر به اختلال بینائی می شود. متد مناسب جهت بررسی نامنظمی های سطح قرنیه استفاده از Wavefront Aberration می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر اکسیزیون ناخنک همراه با پرداخت سطح نامنظم قرنیه با روش اتوگرافت ملتحمه ای برروی Ocular higher order aberration می باشد.
این مطالعه روی 34 بیمار با ناخنک نازال اولیه که دارای اندیکاسیون برای اکسیزیون بودند در آذر ماه 1392 انجام گرفت. تمام بیماران تحت معاینه چشمی و تصویربرداری و سپس تحت عمل جراحی قرار گرفتند. توپوگرافی قرنیه و اعوجاج های رده بالا توسط iTrace اندازه گیری گردید. Technologies Corp، Hoston، Texas) (Tracey.
پارامترهای متعدد شامل میانگین سیلندر و اسفر، حدت بینائی، اعوجاج های رده بالای سطح قرنیه در 3 ماه بعد از عمل به طور قابل توجهی بهبود یافتند. میانگین آستیگمات قبل از عمل 08/1±77/6 و بعد از عمل 34/0±25/2 بود (001/0>P). میانگین BCVA به صورت LogMar در قبل از عمل 03/0±11/0 بود که بعد از عمل به مقدار 02/0±04/0 رسیده بود (001/0>P). میانگین اسفر قبل از عمل 79/0±42/4 و بعد از عمل 41/0±66/0 بود (001/0>P). تمام معیارهای RMS Total، Lo total، Defocus) Coma، Trefoil، Astigmatism با 001/0>P و Ho total با 001/0P= و Secondary با 04/0P=) به جز Spherical با 38/0P= در مقایسه با قبل از عمل پائین بودند. قبل از عمل هیچکدام از بیماران آستیگمات مخالف قاعده نداشتند و درصد قابل توجهی از محورهای موافق قاعده در قبل از عمل به آستیگمات مایل در 3 ماه بعد از عمل تغییر یافته بودند که از نظر آماری معنی دار بود )001/0>P).
ناخنک نه تنها با تاثیر در تغییرات توپوگرافیک بلکه با افزایش اعوجاج چشمی منجر به اختلال کیفیت دید می شود. جراحی ناخنک با اتوگرافت ملتحمه ای به طور قابل توجهی بیشتر پارامترهای اعوجاج رده های بالای ناشی از ناخنک را بهبود می بخشد.