کاربست تاریخی نظریه نخبگان و آسیب شناسی نقش کارگزاران بر شکنندگی دولت های افغانستان

تاریخ معاصر کشور افغانستان با بحران های مختلف داخلی و خارجی همراه بوده است. دراین بین، مسئله عدم ثبات دولت را می توان از مهم ترین آنان دانست. این مهم، دلایل گوناگونی دارد، ازاین رو، نوشتار پیشرو سعی دارد تا با رهیافت تاریخی و الهام از نظریه نخبگان پاره تو، به این مسئله بپردازد که نخستین علت شکنندگی دولت در افغانستان طی سال های 2016 - 1919 م. چه بوده است؟ نویسندگان پژوهش حاضر معتقدند که صرفا نه مولفه های داخلی و خارجی، بلکه عامل میانی یعنی عملکرد و سیاست های رهبران و نخبگان سیاسی افغان که غالبا کمتر رنگ و بوی قومی و مذهبی داشته اند، علت اصلی شکنندگی دولت در افغانستان بوده اند. این زاویه ی دید، نه تنها منجر به زدودن «تعصب زدگی قومی»، «شکاف زدگی تحمیلی» و نیز «ایدئولوژی زدگی» برخی پژوهش های موجود در خصوص این کشور می شود، بلکه ما را قادر به پیش بینی دقیق میزان آسیب پذیری و آسیب زایی دولت در افغانستان خواهد ساخت.