اکوتوریسم پایدار تهران با توجه ویژه به حد فاصل بین روستای درکه تا قله توچال

در سال های اخیر تعریف و نگرش به مفهوم توسعه نسبت به دهه های گذشته تغییر بنیادین داشته است. توسعه پایدار مفهومی است که امروزه مورد قبول بیشتر محافل علمی و دانشگاهیست. بسیاری از برنامه ریزان و سیاستگذاران توسعه، از گردشگری بعنوان یکی از رکن های اصلی توسعه پایدار یاد می کنند. بهره برداری از صنعت گردشگری و اکوتوریسم پایدار نیازمند ایجاد شرایط مساعدی اس ت که در قالب برنامه ریزی جامع و فراگیر قابل تحصیل است. هدف اصلی این تحقیق، تدوین راهبردهای مناسب برای توسعه اکوتوریسم پایدار شهر تهران بویژه حد فاصل درکه تا قله توچال، بر اساس چارچوب نظری توسعه پایدار گردشگری و اکوتوریسم است. در ابتدا به تشخیص ظرفیت های توسعه گردشگری و اکوتوریسم پایدار شهر تهران بویژه حد فاصل روستای درکه تا قله توچال پرداخته و سپس برای کاربردی کردن تحقیق راهبردهای بهینه با در نظر گرفتن تاثیرگذاری تمام عوامل درون زا و برون زا ارایه می گردد. لذا این سوال مطرح می شود که اصلی ترین نقاط قوت، ضعف، فرصت ها و تهدیدها برای منطقه مورد مطالعه کدامند و مناسب ترین راهبرد توسعه گردشگری بویژه اکوتوریسم پایدار منطقه چیست.