بعضی اشارات و تلمیحات حماسی برگرفته از روایت های نقالی و شفاهی- عامیانه در شعر فارسی

در ابیات و اشعار بعضی از شعرا از گذشته تا دوره معاصر، اشاره هایی به نامها و داستانهای ملی- پهلوانی ایران یافته می شود که ماخذ آنها شاهنامه فردوسی، منظومه های پهلوانی پس از آن و متون ادبی و تاریخی رسمی نیست بلکه توضیح و گزارش آنها را باید در روایتهای نقالی (طومارها) و صورت شفاهی- عامیانه برخی داستانهای شاهنامه جست. راه یابی این گونه تلمیحات حماسی به شعر فارسی به دلیل رواج فن نقالی و داستان گزاری شفاهی در ادواری از تاریخ اجتماعی ایران و علاقه همگانی به این روایتها بوده است. در این مقاله بدون اینکه استقصایی تام صورت گرفته باشد، بیست و هفت اشاره داستانی به نامها و روایات نقالی و شفاهی- مردمی در شعر سخنوران مختلف از سده ششم تا امروز آورده و بررسی شده و یازده تلمیح مبهم نیز که احتمالا برگرفته از این نوع روایتهاست برای توجه و تحقیق پژوهشگران معرفی شده است.