شیوع سندرم پیش از قاعدگی در ایران: مرور ساختار یافته و متاآنالیز

 سندرم پیش از قاعدگی یک اختلال شایع در بین زنان است که با تغییرات جسمی، خلقی و رفتاری در فاز لوتیال چرخه قاعدگی زنان در سنین باروری (بین منارک تا یایسگی) مشخص می شود.

 هدف این مطالعه تعیین شیوع سندرم پیش از قاعدگی در ایران بر اساس یک مطالعه مرور سیستماتیک و متاآنالیز می باشد.

 در این مرور ساختار یافته و متاآنالیز، بانک های اطلاعاتی ISI Web of Knowledge، PubMed، Scopus، Google Scholar، و پایگاه های داخلی شاملIranMedex ، SID و Magiran برای مقالات منتشر شده به زبان فارسی و انگلیسی تا شهریور 1395 مورد بازبینی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار Stata نسخه 11 انجام گرفت. از آزمون Q و شاخص2I جهت بررسی عدم تجانس استفاده شد. برای بررسی عوامل موثر بر ناهمگونی نتایج مطالعات در شیوع سندرم پیش از قاعدگی از متارگرسیون استفاده شد.

 تعداد 9147 نمونه از زنان سنین باروری طبق نتایج 24 مطالعه وارد متاآنالیز شده و مورد بررسی قرار گرفت. شیوع کلی سندرم پیش از قاعدگی در ایران بر مبنای مدل تصادفی 8/70% با فاصله اطمینان 95% (7/77-8/63) برآورد گردید. نتایج آنالیز زیر گروه ها نشان داد که شیوع سندرم پیش از قاعدگی در  بین دانش آموزان دبیرستان 4/80% با فاصله اطمینان 95% (9/93-9/66)، در بین دانشجویان 9/68% با فاصله اطمینان 95% (6/78-2/59) و در جمعیت عمومی 9/54% با فاصله اطمینان 95% (2/58-6/51) می باشد. مدل تک متغیر متارگرسیون نشان داد با افزایش سن، شیوع سندرم پیش از قاعدگی کاهش می یابد ولی از نظر آماری معنادار نبود (155/0 =p)

 یافته های مطالعه حاضر نشان دهنده شیوع بالای سندرم پیش از قاعدگی در بین زنان ایرانی به خصوص دختران دانش آموز دبیرستانی بود. مطالعات اپیدمیولوژیکی بیشتر جهت شناسایی عوامل تاثیر گذار ضروری به نظر می رسد.