بررسی مروری مدل های نظری برای نگرانی و اختلال اضطراب فراگیر

اختلال اضطراب فراگیر یکی از اختلال های مزمن و ناتوان کننده است که نگرانی بیش ازحد و کنترل ناپذیر ویژگی اصلی آن محسوب می شود. عوامل زیستی و روان شناختی متعددی می توانند سبب ایجاد و تداوم این اختلال و نگرانی شوند. تاکنون مدل های رفتاری، شناختی، فراشناختی و هیجانی متفاوتی درباره این اختلال و نگرانی معرفی شده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی مروری مدل های نظری موجود درباره اختلال اضطراب فراگیر و نگرانی انجام گرفت. کلیدواژه های مرتبط به موضوع پژوهش در پایگاه های معتبری مانند Science Direct، Elsevier، Google Scholar، PubMed، SID و Magiran جستجو گردید و شش مدل از بین پژوهش هایی که بین سال های 2016-1990 منتشر شده بودند، انتخاب شد. به عبارت دیگر، بررسی ادبیات پژوهش نشان داد که مدل های اجتناب شناختی(برکووک، 1994)، فراشناختی(ولز، 1995)، تحمل ناپذیری بلاتکلیفی(دوگاس و همکاران، 1998)، بدتنظیمی هیجانی(منین و همکاران، 2002)، مبتنی بر پذیرش(رومر و ارسیلو، 2002) و مدل یکپارچه شده(رومر، ارسیلو و بارلو، 2002) از مهم ترین مدل های مطرح شده درباره نگرانی و اختلال اضطراب فراگیرند. اگرچه بررسی ادبیات پژوهش بیانگر شواهد تجربی حمایت کننده ای از مولفه های اصلی این مدل هاست، اما شواهد متناقضی نیز وجود دارد. بسیاری از این مولفه ها اختصاصی اختلال اضطراب فراگیر نیستند و در بسیاری از اختلال های دیگر نیز اتفاق می افتند. به علاوه، همبودی این اختلال با سایر اختلال های دیگر معمول می باشد. ازاین رو، نتایج پژوهش حاضر بیانگر اهمیت تدوین مدل های فراتشخیصی می باشد.