نقش کورکومین در محافظت از سلول های بیضه در مقابل TDS القا شده توسط فتالات در موش سوری

کورکومین ماده موثر و پیگمان زردرنگ در ریزوم زردچوبه است. با توجه به اثرهای مخرب فتالات ها بر سیستم تولید مثلی و بیضه های جنینی، بررسی نقش کورکومین بر TDS القا شده توسط فتالات در موش سوری است.
40 سرموش سوری نر نژاد NMRI با وزن بین 20 تا 30 گرم انتخاب و به صورت تصادفی موش ها به چهار گروه کنترل، DEHP ، کورکومین و کورکومین + DEHP تقسیم شدند. نمونه های بافتی بیضه نیز بعد از برش 5 میکرومتری به روش هماتوکسلین- ائوزین رنگ آمیزی و بررسی شدند.
کورکومین سبب محافظت از بافت بیضه در موش های سوری شده هم چنین ضایعه های پاتولوژیک میکروسکوپی از جمله تخریب سلول های سرتولی و نکروز در سلول های لایدیگ که در گروه تیمار شده با DEHP یافت شد در گروه تحت تیمار با کورکومین+ DEHP بهبود یافته بود.
بحث: کورکومین با خاصیت آنتی اکسیدانی خود سبب محافظت از تاثیر رادیکال های آزاد ناشی از فتالات ها بر بافت بیضه می شود. هم چنین کورکومین سبب حفظ غلظت تستوسترون به عنوان هورمون تنظیم کننده تولید مثل،وزن و فرآیند رشد می شود.
با توجه به تاثیر استرس اکسیداتیو فتالات ها کورکومین به عنوان یک آنتی اکسیدان توانست درصد قابل توجهی از ضایعه های پاتولوژیکDEHP بر روی تستوسترون و بافت را بهبود بخشد.