نقش میانجی گر چشم انداز زمان در رابطه ی میان جهت گیری مذهبی و کیفیت زندگی

هدف پژوهش حاضر شناسایی برخی متغیرهای پیش بینی کننده کیفیت زندگی بود و با توجه به مبانی نظری و پیشینه پژوهشی الگویی طراحی شد که در آن، چشم انداز زمان نقش میانجی گر را در رابطه ی بین جهت گیری مذهبی و کیفیت زندگی داشت.
در این مطالعه ی همبستگی از نوع الگویابی، 412 دانشجو از 10 دانشکده دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج شرکت داشتند و مقیاس جهت گیری مذهبی آلپورت، سیاهه چشم انداز زمان زیمباردو و نسخه کوتاه پرسش نامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت را تکمیل کردند. داده ها از طریق الگویابی معادله ساختاری با استفاده از نرم افزار SPSS و AMOS تحلیل شد.
ابعاد جهت گیری مذهبی به صورت غیرمستقیم و با میانجی گری چشم انداز زمان با کیفیت زندگی، رابطه دارند. جهت گیری مذهبی درونی به صورت مثبت و جهت گیری مذهبی بیرونی به صورت منفی، پیش بینی کننده کیفیت زندگی است. ابعاد چشم انداز زمان شامل گذشته مثبت، حال لذت گرا و آینده به صورت مثبت و گذشته منفی و حال جبرنگر به صورت منفی، کیفیت زندگی را پیش بینی می کنند. جهت گیری مذهبی درونی با ابعاد گذشته ی مثبت و آینده، رابطه مثبت و با ابعاد گذشته ی منفی و حال جبرنگر، رابطه منفی دارد. جهت گیری مذهبی بیرونی با ابعاد حال لذت گرا، حال جبرنگر و گذشته ی منفی، رابطه مثبت و با بعد آینده، رابطه منفی دارد.
یافته های پژوهش نشان می دهند که برخلاف جهت گیری مذهبی بیرونی، جهت گیری مذهبی درونی با چشم انداز زمان مطلوب و در نتیجه با کیفیت زندگی رابطه مثبت دارد. بنابراین می توان با تقویت جهت گیری مذهبی درونی دانشجویان از طریق برگزاری کارگاه های روان شناختی مستمر در دانشگاه، کیفیت زندگی آن ها را ارتقا داد.