تاثیر توانبخشی شناختی مبتنی بر حرکت بر بهبود توجه پایدار و انعطافپذیری شناختی کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی

اختلال نقص توجه و بیش فعالی، اختلالی عصب-تحولی است. نقص کارکردهای اجرایی خصیصه فراگیر این اختلال محسوب می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثربخشی توانبخشی شناختی مبتنی بر حرکت بر بهبود توجه پایدار و انعطاف پذیری شناختی در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی می باشد.

پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی که در آن از طرح کارآزمایی بالینی تصادفی (پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل) استفاده شده است. در مطالعه حاضر30 کودک 7 تا 12 ساله مراجعه کننده به کلینیک های شهر تهران که توسط روان پزشک دارای تشخیص اختلال نقص توجه/بیش فعالیبودند با استفاده از نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند.توجه پایدار و انعطاف پذیری شناختی با آزمون های ثبت توجه و ردیابی الف و ب ارزیابی شد. داده های پژوهش حاضر با آزمون آماری tمستقل، تحلیل واریانس آمیخته و به کمک نرم افزار SPSS20مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج به دست آمده از پژوهش نشان داد که در توجه پایدار (01/0>P) و انعطاف پذیری شناختی (01/0>P) گروه درمان بعد از مداخله بهبود حاصل شد. به این صورت که در پیش آزمون تفاوت چندانی بین گروه کنترل و آزمایش در توجه پایدار و انعطاف پذیری شناختی دیده نشد، اما در پس آزمون نمرات گروه آزمایش به طور معناداری از گروه کنترل افزایش یافته بود.

نتایج حاصل از تحلیل آماری داده ها نشان می دهد که با در نظر گرفتن گروه کنترل و درمان توانبخشی شناختی مبتنی بر حرکت موجب تقویت توجه پایدارو انعطاف پذیری شناختی کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی شده است.