مقایسه تاثیر دو شیوه تمرینی توانبخشی تداومی و تناوبی پیشرونده فردی بر برخی از عوامل ساختاری و عملکردی بطن چپ بیماران قلبی پس از جراحی بای پس عروق کرونر(CABG)

بیماران قلبی بعد از عمل جراحی به برنامه های توانبخشی نیاز دارند. بنابراین، هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر تمرینات تناوبی و تداومی بر عوامل ساختاری بیماران قلبی پس از جراحی بای پاس عروق کرونری بود.

بدین منظور 33 بیمار POST CABG(میانگین سنی: 50/9±33/58 سال و میانگین شاخص توده بدنی: 55/3±05/27 کیلوگرم بر متر مربع) به 3 گروه تمرین تداومی هوازی (12=n)، تمرین تناوبی هوازی (12=n) و کنترل (9=n) تقسیم شدند. طول دوره برنامه 8 هفته و تواتر جلسات 3 جلسه در هفته بود. برای بررسی عوامل ساختاری از اکوکاردیوگرافی استفاده شد. برای بررسی نتایج از آزمون آماری t زوجی و آزمون تحلیل واریانس یک سویه استفاده شد.

نتایج نشان داد برنامه تمرین ورزشی تداومی و تناوبی تاثیر معناداری بر اندازه بطن چپ در زمان سیستول (تداومی، 13/0p=، تناوبی 01 /0p=) دارند. همچنین در اثر برنامه تمرین ورزشی تداومی و تناوبی اندازه بطن چپ در زمان دیاستول و کسر جهشی افزایش یافت، ولی این میزان افزایش از لحاظ آماری معنادار نبود (اندازه بطن چپ در زمان دیاستول: تداومی 33/0P=، تناوبی 13/0P=، کسر جهشی: تداومی 48/0P=، تناوبی 18/0P=).

انجام تمرینات ورزشی هوازی پیشرونده تداومی و تناوبی منتخب فواید مطلوبی بر ساختار و عملکرد بطن چپ بیماران POST CABG به همراه دارد.