آشکارسازی مکانیزم های جبرانی در افراد دارای بیثباتی عملکردی مچ پا با استفاده از اغتشاش اینورژنی حین راه رفتن: بر اساس مطالعه مقدماتی

پاسخ های عصبی-عضلانی با تاخیر از مهمترین نقایص حسی-حرکتی در افراد دارای بی ثباتی عملکردی محسوب می شود که بیانگر بهره گیری از استراتژی های جبرانی است. با توجه به اینکه اکثر حرکات بدن در زنجیره کینتیکی بسته صورت می گیرد، وجود نقایص حسی-حرکتی دیستال بر عملکرد نواحی پروگزیمال اثرگذار است و موجب به کارگیری استراتژی های جبرانی در نواحی پروگزیمال می شود، هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی استراتژی های جبرانی ناکارآمد در افراد دارای بی ثباتی عملکردی مچ پا با استفاده از اغتشاش بیرونی حین راه رفتن می باشد.

در تحقیق نیمه تجربی حاضر هفت آزمودنی مرد سالم (با میانگین سنی70/1±40/23 سال) و هفت آزمودنی دارای بی ثباتی عملکردی مچ پا (با میانگین سنی 81/0±31/24 سال) به عنوان آزمودنی شرکت کردند. فعالیت الکتریکی عضلات نازک نی طویل، ساقی قدامی، سرینی میانی، و ارکتور اسپاین با استفاده از دستگاه الکترومایوگرافی در حین راه رفتن افراد روی دستگاه اغتشاش اینورژنی محقق ساخته اندازه گیری شد. زمان پاسخ به اغتشاش در سیگنال فعالیت الکتریکی هر یک از عضلات با استفاده از نرم افزار متلب استخراج و با استفاده از آزمون آماری تی مستقل در سطح معناداری.

گروه بی ثباتی در مقایسه با گروه سالم زمان پاسخ به اغتشاش طولانی معناداری در عضلات نازک نی و ارکتور اسپاین نشان دادند (p<0.05)، در حالی که زمان پاسخ به اغتشاش در عضله سرینی میانی در افراد دارای بی ثباتی به صورت معناداری کمتر از گروه سالم بود (p<0.05). با وجود اینکه در عضله ساقی قدامی زمان پاسخ به اغتشاش آن در گروه دارای بی ثباتی عملکردی طولانی تر از گزوه سالم بود، اختلاف معناداری بین زمان پاسخ به اغتشاش در دو گروه مذکور مشاهده نشد (p>0.05).

نتایج تحقیق حاضر نشان داد که افراد دارای بی ثباتی زمان پاسخ به اغتشاش متفاوتی نسبت به افراد سالم دارند. به کارگیری زودتر عضله سرینی میانی در افراد دارای بی ثباتی نشان از به کارگیری استراتژی هیپ می باشد. از آنجا که افراد دارای بی ثباتی عملکردی نقص در عضلات اطراف مچ پا دارند، بنابراین استراتژی مچ پا به منظور حفظ پاسچر نمی تواند پاسخ گوی اغتشاش باشد؛ به همین علت در افراد دارای بی ثباتی استراتژی غالب استراتژی هیپ می باشد. دگرگونی در زمان پاسخ به اغتشاش به دلیل تغییر در کنترل عصبی-عضلانی مرکزی گزارش شده است، بنابراین ضرورت توجه درمانگران به شناسایی استراتژی های جبرانی توصیه می شود.