بررسی عوامل موثر بر از کار افتادن زودرس فیستولهای شریانی وریدی در بیماران کمتر از 20 سال

مقدمه کودکان مبتلا به بیماری کلیوی مرحله انتهایی[1] که کاندید دیالیز مزمن می شوند. برخی از آن ها نیازمند دیالیز خونی هستند،که یکی از راه های آن ایجاد فیستول شریانی وریدی از طریق جراحی در اندام است. تا پس از بالغ شدن فیستول و مناسب بودن آن برای سوزن زدن، دیالیز از این فیستول ها انجام شود. در عین حال احتمال از کار افتادن فیستول قبل از بالغ شدن نیز وجود دارد.
روش کار در این مطالعه بیماران کمتر از 20 سال که توسط نفرولوژیست جهت تعبیه فیستول شریانی وریدی برای همودیالیز ارجاع شده بودند، وارد شده، که از نظر سن، جنس، وزن، فشارخون، قطر عروق مورد استفاده، محل تعبیه فیستول، نوع آناستوموز و دشواری عمل توسط یک جراح واحد بررسی شدند.
نتایج در این مطالعه 30 بیمار وارد شدند که میانگین سن بیماران 6/4 ±3/13 سال بود. 17 مورد (7/56 %) در انفیه دان تشریحی[2]، 12 مورد(40%) در چین آرنج، و 1 نفر(3/3 %) در ساعد تعبیعه شده است. 1 نفر انتها به کنار[3] و بقیه موارد به صورت کنار به کنار[4] آناستوموز شدند. 4 مورد (3/13 %) از کار افتادن زودرس وجود داشت. دشواری عمل در موارد از کار افتادن زودرس فیستول[5] که توسط جراح ذکر می شود معنی دار بوده است (0939/0=p).
نتیجه گیری در این مطالعه دشواری عمل در از کار افتادن زودرس فیستول موثر بوده است. و سن، جنس، وزن، محل عمل، قطر عروق و استفاده از بزرگنمایی در از کار افتادن زودرس فیستول شریانی وریدی موثر نبوده است. که نیاز به مطالعات دیگری با تعداد بیماران بیشتر است.