بررسی اثر متقابل ژنوتیپ × محیط بر عملکرد دانه ژنوتیپ های جو با استفاده از تجزیه اثر اصلی افزایشی و اثر متقابل ضرب پذیر (AMMI)

به منظور ارزیابی اثر متقابل ژنوتیپ × محیط و تعیین پایدارترین ژنوتیپ ها، 20 لاین جو در هشت محیط آزمایشی مختلف تجزیه شدند. آزمایش ها بر اساس طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد و عملکرد دانه بدست آمد. نتایج تجزیه واریانس مرکب نشان داد که اثر ژنوتیپ، محیط و اثر متقابل ژنوتیپ × محیط از نظر آماری در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. بر اساس میانگین عملکرد ژنوتیپ ها، ژنوتیپ های G1، G13 و G4 بالاترین عملکرد دانه را نشان دادند. از تجزیه مدل AMMI به منظور تعیین بزرگی و اهمیت اثر متقابل ژنوتیپ × محیط استفاده شد و اثر متقابل ژنوتیپ × محیط به دو مولفه اصلی که به ترتیب 48/46% و 52/19% از اثر متقابل را توجیه نموده و اثر باقی مانده تقسیم شد. محیط E5 با بیشترین میزان مولفه اول و کمترین میزان مولفه دوم بیشترین نقش را در تفکیک ژنوتیپ ها داشت. بر اساس تجزیه مدل AMMI و بای پلات ژنوتیپ G20 به عنوان لاین منتخب و پایدار و با بهترین عملکرد دانه انتخاب شد.