تاثیر به کارگیری عصاره آویشن شیرازی و تغییرات چربی جیره ای بر عملکرد و ثبات اکسیداتیو لاشه جوجه های گوشتی

این آزمایش به منظور بررسی تاثیر عصاره آویشن شیرازی و چربی جیره ای بر عملکرد و ثبات اکسیداتیو لاشه جوجه های گوشتی (سویه راس 308، با نسبت مساوی نر و ماده) انجام شد. طرح مورد استفاده در آزمایش، طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار، 4 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار بود. مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک به صورت دوره ای و در پایان دورهای آغازین، رشد و پایانی اندازه گیری شدند. در پایان دوره آزمایش (روز 42) از گوشت ناحیه ران 2 قطعه جوجه کشتار شده نمونه گیری انجام و ذخیره سازی نمونه ها به مدت 45 و90 روز در دمای فریزر (20- درجه سانتی گراد) صورت گرفت. جهت اندازه گیری ثبات اکسیداتیو نمونه های گوشت ناحیه ران، از میزان مواد واکنش دهنده با اسید تیوباربیتوریک (TBARS) استفاده شد. در تمامی دوره ها، جیره های حاوی چربی، افزایش وزن و خوراک مصرفی روزانه بیشتر و ضریب تبدیل خوراک کمتری در مقایسه با جیره های بدون چربی داشتند (05/0>P). با وجود عدم معنی داری اثر عصاره آویشن شیرازی بر عملکرد رشد جوجه های گوشتی (05/0P) و افزایش غیر معنی دار در غلظلت سوپراکسید دیسموتاز شد. به عنوان نتیجه گیری کلی، استفاده از چربی جیره ای و عصاره آویشن شیرازی به ترتیب منجر به بهبود در عملکرد جوجه ها و کاهش میزان اکسیداسیون و افزایش کیفیت گوشت در طی ذخیره سازی شد.