بهینه سازی پروتئین در مکمل خوراک کپور ماهیان پرورش یافته دراستخر

لابئو روهیتا، گیبلیون کاتلا، سیرینوس مریگالا، کتنوفارینگودون آیدلا و هیپوفتالمیکتیس مولیتریکس به مدت 365 روز دراستخر هایی با 3 تکرار به صورت ترکیبی پرورش داده شدند. 6 جیره با کالری یکسان و سطوح مختلف پروتئین 22، 24، 26، 28، 30 و 32% آماده و به مقدار 2% وزن بدن، به صورت روزانه به ماهی ها داده شد. میانگین وزن نهایی ماهی ها (g 197 ± 793) و همچنین طول نهایی ماهی ها (mm 40 ± 398) به طور معنی داری در کتنوفارینگودون آیدلا بیشتر از بقیه بود. بازده خالص ماهی ها با افزایش سطح پروتئین قابل هضم (DP) تا 28%، افزایش، در 28% ثابت و با افزایش بیشتر سطح DP در خوراک، افزایش وزن ماهی ها به طور معنی داری (P<0.05) کاهش یافت. در بین خوراک ها، جیره حاوی 28% DP، بیشترین بازده خالص ماهی (kg ha-1 year-1 33 ± 4304) را داشت و علاوه بر این نرخ تبدیل نیتروژن (NCR) 14/0 ± 2/1:5 در این جیره به طور معنی داری بالاتر بود. سطوح بالاتر DP، موجب کاهش رشد ماهی ها شد.