تاثیر تمرین شنا بر فعالیت متالوپروتئنیاز2 و سطوح فاکتور نکروز دهنده تومور آلفا بافت کبد موش های صحرایی دیابتی شده با آلوکسان

بیماری کبدی در دیابت نوع 2 رواج دارد و فعالیت ورزشی در پیشگیری و درمان آسیب کبدی ناشی از دیابت موثر است. لذا هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین شنا بر فعالیت ماتریکس متالوپروتئنیاز 2 (MMP-2) و سطوح فاکتور نکروز دهنده تومور آلفا (TNF-α) در بافت کبد موش های صحرایی دیابتی شده با آلوکسان بود.
در این تحقیق تجربی، 28 سر موش صحرایی نر ویستار به صورت تصادفی به 4 گروه (7 تایی) کنترل، دیابت، تمرین، دیابت+ تمرین تقسیم شدند. دیابت با تزریق درون صفاقی آلوکسان (یک دوز،90 میلی گرم/کیلوگرم) القا شد. حیوانات با تمرین شنا به مدت 6 تا 30 دقیقه در روز به مدت 8 هفته ورزش داده شدند و 48 ساعت پس از آخرین مداخله ها کشته شدند و فعالیت کبدی MMP-2 و سطوح TNF-α به ترتیب به روش های زیموگرافی و الایزا تعیین شد. از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه برای تجزیه و تحلیل دادها استفاده شد (05/0>p).
یافته ها نشان داد متعاقب القای دیابت، فعالیت MMP-2 و سطوح TNF-α کبدی در موش های صحرایی افزایش یافت (05/0>p) درحالی که 8 هفته تمرین شنا منجر به کاهش معنی دار سطوح TNF-α و فعالیت MMP-2 در بافت کبد موش های صحرایی دیابتی شد (05/0>p).
به نظر می رسد تمرین منظم شنا می تواند به واسطه کاستن از فعالیت MMP-2 و سطح بیان TNF-α در موش های صحرایی دیابتی تا حدودی از آسیب کبدی ناشی از دیابت جلوگیری کند.