برآورد ریسک و نااطمینانی شغلی در بازار کار ایران

دغدغه شغلی یکی از مهمترین معضلاتی است که همواره، همراه با افراد بوده است. اقتصاد ایران نیز به فراخور سال های رونق و رکودی که داشته، همواره با نوساناتی در بیکاری و نرخ اشتغال روبرو بوده است. در سال های اخیر به واسطه تغییرات اساسی در ساختار اشتغال کشور، و همچنین ورود جمعیت دهه شصت به بازار کار از یک سو، و کمبود تقاضای نیروی کار از سوی دیگر، نااطمینانی شغلی و انتظار برای یافتن شغل در کشور افزایش یافته است. این پژوهش با استفاده از روند داده های سری زمانی مربوط به بازار کار کشور، و شاخص سازی موزون، نااطمینانی و ریسک شغلی را برای دسته های مختلفی جنسی و جغرافیایی در دوره 1393-1384 اندازه گیری کرده است. با توجه به نتایج در سال های اخیر نااطمینانی شغلی برای اغلب دسته های مورد بررسی در سطح پایینی قرار داشته است. به گونه ای که به صورت کلی اطمینان و پایداری شغلی در دوره 1389-1384 روند نزولی شدید و پس از آن نسبتا روند صعودی را تجربه کرده است. علاوه براین در سال های اخیر زنان شهری و روستایی سطوح نااطمینانی بالاتری از مردان و متوسط کشور را داشته اند، همچنین نااطمینانی شغلی در روستاها بیش از شهرها بوده است. بررسی نااطمینانی شغلی در استان های ایران نیز نشان از آن دارد که مردان در استان های آذربایجان شرقی، گلستان و هرمزگان و زنان در استان های آذربایجان شرقی، خراسان رضوی و گیلان بالاترین سطح نااطمینانی شغلی در دوره 1392-1384 را در مقایسه با سایر استان ها داشته اند.