بررسی اثر درمان ارتودنسی ثابت با کشیدن پره مولرهای اول مندیبل بر زاویه مولرهای سوم و فضای رترومولر

در بسیاری از بیماران ارتودنسی، مولرهای سوم مندیبل در مراحل اولیه کلسیفیکاسیون می باشند و معمولا پیش بینی وضعیت رویشی آنها در طی درمان ارتودنسی مشکل می باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر کشیدن پره مولر های اول با انکوریج متوسط بر تغییرات زاویه ای مولر سوم مندیبل پس از درمان ارتودنسی می باشد.
پانورامیک 50 بیمار 16 تا 20 ساله اسکلتال کلاس I با ارتفاع صورتی نرمال انتخاب شد. بیماران در دو گروه درمان Ext و Non-ext تقسیم شدند. زاویه مولرهای دوم و سوم با پلن مندیبولر و زاویه این دندانها با یکدیگر ارزیابی شدند. فضای رویش مولر سوم و موقعیت مولر سوم نسبت به راموس توسط طبقه بندی Pell و Gregory بررسی گردید. Paired-T test برای بررسی تغییرات پس از درمان استفاده شد.
زاویه مولرهای دوم و سوم در هر دو گروه نسبت به پلن مندیبولر افزایش یافته بود اما این تغییرات پس از درمان معنادار نبود (P>0.05). زاویه مولر دوم و سوم در طی درمان تغییر کرد اما این تغییرات معنادار نبود (P>0.05). فضای رویش مولرهای سوم در گروه کشیدن بصورت معناداری افزایش یافته بود(P<0.001). در طبقه بندی Pell و Gregory ، در گروه Non-ext، stage I افزایش معناداری داشت(P<0.001). در گروه Ext تعداد افراد بدون فضا برای رویش مولر سوم کاهش یافته بود و این تفاوت معنادار بود (P<0.001).
کشیدن پره مولرها اثر مثبت معناداری بر زاویه مولرهای سوم مندیبل ندارد اما این کار می تواند فضای رویش مولر سوم را افزایش دهد.