اثر سرکه و پروبیوتیک بر عملکرد رشد، pH و جمعیت لاکتوباسیلوس محتویات گوارشی جوجه های گوشتی در دوره آغازین

این آزمایش به منظور بررسی اثر افزودن سرکه به آب آشامیدنی و پروبیوتیک به جیره آغازین بر عملکرد، pH محتویات گوارشی و جمعیت لاکتوباسیلوس ایلئوم جوجه های گوشتی انجام شد. آزمایش با استفاده از 330 قطعه جوجه خروس گوشتی یکروزه سویه راس-308 در قالب طرح کاملا تصادفی به روش فاکتوریل 2×3، با 6 تیمار، 5 تکرار و 11 قطعه جوجه در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل افزودن دو سطح صفر و 0/1درصد پروبیوتیک 1010×1 تعداد باکتری زنده مولد اسید لاکتیک در هر گرم مکمل به جیره آغازین و افزودن سه سطح صفر، 1 و 2 درصد سرکه با غلظت 5 درصد اسید استیک به آب آشامیدنی بودند. جیره پایه بر مبنای ذرت و کنجاله سویا و بر اساس جداول احتیاجات راهنمای پرورش جوجه های گوشتی سویه راس-308 سال 2015 تنظیم شد. آزمایش در دوره سنی آغازین (10-1 روزگی) انجام شد. در سن 10 روزگی یک قطعه جوجه از هر واحد آزمایشی (5 قطعه برای هر تیمار) انتخاب و به منظور بررسی pH محتویات اندام های گوارشی و فلور میکروبی ایلئوم کشتار شدند. میزان مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی در پرندگان تغذیه شده با جیره حاوی پروبیوتیک توام با افزودن سرکه در سطوح 1 و 2 درصد به آب آشامیدنی در مقایسه با پرندگان تغذیه شده با جیره و آب فاقد مکمل به طور معنی داری کمتر بود. جمعیت لاکتوباسیلوس ایلئوم در پرندگان تغذیه شده با جیره حاوی پروبیوتیک و یا آب آشامیدنی حاوی سرکه در مقایسه با پرندگان تغذیه شده با جیره و آب فاقد مکمل به طور معنی دار بیشتر بود. اثر افزودن پروبیوتیک به جیره، افزودن سطوح مختلف سرکه به آب آشامیدنی و اثر متقابل بین آنها بر pH محتویات گوارشی معنی دار نشد. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد افزودن اسید آلی به آب مصرفی توام با افزودن پروبیوتیک به جیره آغازین می تواند در استقرار فلور میکروبی مفید ایلئوم و راندمان غذایی جوجه های گوشتی موثر باشد.