تاثیر یک دوره تمرین تناوبی شدید همراه با مصرف مکمل کورکومین بر غلظت گلوکز پلاسما و مقاومت به انسولین در رتهای دیابتی

هدف تحقیق حاضر، مطالعه اثر تمرین تناوبی شدید همراه با مصرف مکمل کورکومین بر سطح گلوکز پلاسما و مقاومت به انسولین در رت های نر دیابتی می باشد.
در یک کار آزمایی بالینی 32 رت نر بصورت تصادفی در چهار گروه تمرین، تمرین -کورکومین،کورکومین و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی ها به مدت هشت هفته روی تردمیل، تمرین تناوبی با شدت بالا را انجام دادند. دیابت از طریق تزریق 50 میلی گرم استرپتوزوسین به ازای هر کیلوگرم وزن اعمال شد.کورکومین با دوز 50 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن ، پنج روز در هفته، به صورت گاواژ به حیوانات خورانده شد. 24 ساعت بعد از آخرین مداخله ها حیوانات بیهوش و خون مورد نیاز از قلب رت ها جهت اندازه گیری متغیر ها گرفته شد. تجزیه و تحلیل استنباطی داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس دو طرفه و با استفاده از نرم افزار SPSS22 و در سطح معناداری کمتر از پنج صدم انجام شد.
میزان گلوکز پلاسما و مقاومت به انسولین پس از هشت هفته در هر سه گروه تمرین، کورکومین و تمرین- کورکومین کاهش معنی دار داشت(p≤0.05).اما استفاده همزمان تمرین و کورکومین بر سطح گلوکز پلاسما و مقاومت به انسولین نسبت به سایر گروه ها تاثیر معنی دار بیشتری نداشت(p>0.05).
نتیجه مطالعه حاضر نشان داد تمرین تناوبی شدید و مکمل کورکومین، می توانند بر غلظت گلوکز پلاسما و مقاومت به انسولین به تنهایی تاثیر داشته باشند ولی این دو مداخله اثر یک دیگر را تقویت نمی نمایند.