بررسی خشونت فیزیکی در محل کار علیه پرسنل فوریت های پزشکی در سال 1392

پرسنل فوریت های پزشکی به دلیل ماهیت خاص شغل و قرارگیری در موقعیت های پرتنش، نسبت به دیگر پرسنل بخش درمان در معرض خشونت فیزیکی محل بیشتری قرار دارند. این پژوهش با هدف بررسی خشونت فیزیکی محل کار علیه پرسنل فوریت های پزشکی شمال استان خوزستان صورت پذیرفت.
مواد و این پژوهش به صورت مقطعی-توصیفی و به روش سرشماری بر روی تعداد 144 پرسنل فوریت پزشکی شمال استان خوزستان در سال 1392 انجام گرفت. اطلاعات، با استفاده از پرسشنامه تجربه خشونت فیزیکی و واکنش به خشونت و علل آن جمع آوری شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS 18 و با استفاده از آزمون های توصیفی و استنباطی تحلیل شدند.
یافته ها نشان داد 7/34درصد پرسنل خشونت فیزیکی را تجربه کرده بودند که 7/85 درصد خشونت ها در صحنه حادثه اتفاق افتاده بود. همچنین 7/41درصد آن ها توسط خود بیماران به انجام رسیده بود. بین خشونت اعمال شده علیه پرسنل با شیفت کاری پرسنل(01/0P=) و محل ماموریت های اورژانسی(001/0P=) ارتباط آماری معنی دار وجود داشت. به علاوه، شایعترین علت خشونت از نظر پرسنل، کمبود آگاهی مردم نسبت به وظایف فوریت های پزشکی بود و بیشترین واکنش در مقابل خشونت، دعوت کردن مهاجم به آرامش بود.
با توجه به میزان بالای خشونت فیزیکی علیه پرسنل فوریت ها، می توان تدوین برنامه های بازآموزی جهت آموزش اقدامات لازم برای به حداقل رساندن خشونت محل کار و به حداکثر رساندن عملکرد موثر پرسنل در هنگام مواجهه با آن را پیشنهاد کرد. به علاوه آموزش مردم از طریق رسانه های جمعی پیشنهاد می گردد.