بررسی سلامت روانی و فرسودگی شغلی در گروهی از بافندگان فرش

سلامتی عبارت است از رفاه کامل جسمی، روانی و اجتماعی و سلامت روان به عنوان بخش مهمی از سلامت فرد تعریف می شود. فرسودگی شغلی مقوله ای است که تحت تاثیر عوامل مختلفی نظیر محیط شغلی قرار دارد. هدف از این مطالعه بررسی سلامت روانی و فرسودگی شغلی در گروهی از بافندگان فرش دستباف و مقایسه با گروه کنترل در شهرستان نایین است. این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی بوده و نمونه آن حدود 200 نفر از بافندگان کارگاه های بافندگی و افراد گروه کنترل را تشکیل می دهد. گروه نمونه و کنترل از نظر سلامت روانی و فرسودگی شغلی ارزیابی شده و دو گروه با یکدیگر مقایسه شدند. ابزار این پژوهش عبارتند از: پرسشنامه سلامت روانی SCL-90 برای اندازه گیری سلامت روانی و پرسشنامه MBI برای اندازه گیری فرسودگی شغلی که در تحقیقات مختلف روایی و پایایی این پرسشنامه ها به اثبات رسیده است. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS و با استفاده از روش های آمار توصیفی و T-Test مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد بین دو گروه در خرده مقیاس های افسردگی، اضطراب، خودبیمار انگاری، حساسیت بین فردی، پرخاشگری، فوبیا و روان پریشی تفاوت معنی داری وجود دارد اما در خرده مقیاس های وسواس و پارانویا تفاوت دو گروه معنی دار نیست (P <0/05). بر اساس نتایج این مطالعه تفاوت معنی داری نیز میان نمرات خرده مقیاس های فرسودگی شغلی در دو گروه وجود دارد (P <0/05). این پژوهش نشان داد که سلامت روانی و فرسودگی شغلی با یکدیگر مرتبط بوده و مشکلات روان شناختی و فرسودگی شغلی در بافندگان فرش نسبت به گروه کنترل بیشتر است.