مطالعه آسیب شناسی بافتی تاثیر پنتوکسی فیلین بر پروستاتیت مزمن غیرباکتریایی تجربی القاء شده با کاراجینان در موش صحرایی

تعیین معیارهای آسیب شناسی بافتی پروستاتیت مزمن غیرباکتریایی، در شناخت بهتر پاتوفیزیولوژی و یافتن راهکارهای درمانی این بیماری بسیار موثر است. بدلیل پتانسیل ضدالتهابی و آنتی اکسیدانی پنتوکسی فیلین علاقه به آن از سرگرفته شده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی شاخص های آسیب شناسی بافتی پروستاتیت مزمن غیرباکتریایی در موش صحرایی و بررسی اثر بخشی پنتوکسی فیلین بر این شاخص ها بود. 30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار بطور تصادفی به پنج گروه برابر شامل گروه های کنترل منفی، کنترل پروستاتیت مزمن غیرباکتریایی، استاندارد و درمانی تقسیم شدند. گروه کنترل منفی 1 میلی لیتر نرمال سالین را بصورت خوراکی روزانه برای 21 روز دریافت کردند. پروستاتیت مزمن غیرباکتریایی از طریق تزریق داخل پروستاتی 1% کاراجینان (lμ100) در گروه های کنترل پروستاتیت مزمن، استاندارد و درمانی القا گردید. هفت روز پس از القاء پروستاتیت، گروه های کنترل پروستاتیت مزمن غیرباکتریایی، استاندارد و درمانی برای مدت 21 روز بصورت خوراکی از طریق گاواژ به ترتیب 1 میلی لیتر نرمال سالین، سرنیلتون mg/kg100 و پنتوکسی فیلین با دو دز 50 و mg/kg 100 دریافت کردند. نتایج نشان داد شاخص پروستاتیت در گروه کنترل پروستاتیت مزمن غیرباکتریایی نسبت به کنترل منفی افزایش و در گروه های استاندارد و درمانی (مخصوصا دز mg/kg 50 پنتوکسی فیلین) در مقایسه با گروه کنترل پروستاتیت مزمن غیرباکتریایی کاهش معنی داری یافته بود (01/0p< ). مطالعات آسیب شناسی بافتی بهبود قابل توجهی را در ساختار بافت شناسی پروستات در گروه های استاندارد و درمان شده با پنتوکسی فیلین مخصوصا دز mg/kg50 در مقایسه با گروه کنترل پروستاتیت مزمن غیرباکتریایی نشان دادند.