نقش شبکه های اجتماعی مجازی در فرهنگ سیاسی ایران (مورد مطالعه: دانشجویان دانشگاه های تهران)

پژوهش حاضر بر اساس مطالعه یک نمونه 385 نفری از دانشجویان دانشگاه های تهران با روش پیمایشی و استفاده از تکنیک پرسش نامه است که به تاثیر شبکه های اجتماعی مجازی بر فرهنگ سیاسی دانشجویان پرداخته است. در این پژوهش بر مبنای نظریه فرهنگ سیاسی آلموند و وربا سه نوع فرهنگ سیاسی «سنتی»، «تبعی» و «مشارکتی» در نظر گرفته شده است. این سه نوع فرهنگ سیاسی بر اساس سه بعد «شناختی»، «احساسی» و «ارزش یابانه» نسبت به چهار مقوله «نظام»، «درون دادها»، «برون دادها» و «خود به عنوان یک بازیگر» مشخص می شود. متغیر های زمینه ای و مستقل در این پژوهش عبارت اند از جنسیت، رشته تحصیلی، مقطع تحصیلی، نوع دانشگاه و شبکه های اجتماعی مجازی. نتایج تحقیق نشان می دهد که جمعیت مورد مطالعه الگوهای یکسانی از فرهنگ سیاسی دارند و الگوی غالب در میان آنان الگوی مشارکتی مثبت است اگرچه الگوی مشارکتی منفی نیز در بین آنها وجود دارد که در نظریات آلموند و همکارانش تعریف نشده است.