تاثیر مصرف کورکومین به همراه اکستازی بر افزایش سرکوب سیستم ایمنی ازنظر تولید آنتی بادی ها

امروزه یکی از مشکلات جامعه بشری اعتیاد به مواد مخدر است که سبب آسیب های فردی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی می شود. یکی از متداول ترین مواد مورداستفاده در محافل و پارتی ها قرص های اکستازی یا 3، 4 متیلن دی اکسی مت آمفتامین (MDMA) می باشد. ازآنجاکه این قرص ها آسیب های شدید بر سیستم های مختلف بدن ازجمله مغز و سیستم ایمنی دارند، لذا ما در این مطالعه اثرات ضدالتهابی عصاره زردچوبه (کورکومین) بر کاهش عوارض قرص های اکستازی را بر سیستم ایمنی همراه و بعد از مصرف این قرص ها موردمطالعه قرار دادیم.
در این مطالعه تجربی 48 سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار به شش گروه تقسیم شدند. گروه 1: کنترل بدون دریافت MDMA و کورکومین تنها با دریافت 2 میلی لیتر آب مقطر به صورت اورال و تزریق 2/0 میلی لیتر اتیل اولئات (حلال کورکومین) به صورت داخل صفاقی به مدت 15 روز. گروه 2: دریافت MDMA به مقدار 20 میلی گرم بر کیلو در 2 میلی لیتر آب مقطر به صورت اورال و تزریق 2/0 میلی لیتر اتیل اولئات داخل صفاقی به مدت 15 روز. گروه 3: دریافت MDMA به مقدار 20 میلی گرم بر کیلو و تزریق 20 میکرومول با حجم 2/0 میلی لیتر کورکومین داخل صفاقی به مدت 15 روز. گروه 4: دریافت MDMA به مدت 15 روز و سپس تزریق 2/0 میلی لیتر حلال کورکومین به صورت داخل صفاقی و 2 میلی لیتر آب مقطر به صورت اورال به مدت 15 روز دیگر. گرو 5: با دریافت MDMA به مدت 15 روز و سپس 15 روز دیگر دریافت کورکومین. گروه 6: با دریافت MDMA و کورکومین به مدت 15 روز و سپس 15 روز دیگر با تزریق مجدد کورکومین. در پایان آزمایش، موش ها بی هوش شده و نمونه خون از قلب جمع آوری گردید. ایمنوگلوبولین های سرمی اندازه گیری شد.
نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از MDMA به همراه کورکومین سبب کاهش سطح سرمی ایمنوگلوبین ها در موش های صحرایی نر از نژاد ویستار شد. این اثر در گروه MDMA به همراه کورکومین نسبت به گروه کنترل معنی دار بود (P˂0.05) اما در گروه MDMA به تنهایی این کاهش معنی دار نبود (P>0.05).
MDMA به همراه کورکومین، سبب کاهش چشمگیری در سطح ایمنوگلوبین های سرمی در موش های صحرایی نر گردید. دلیل این تغییرات معنی دار نسبت به گروه کنترل و گروهی که تنها MDMA مصرف کرده بودند به احتمال زیاد افزایش سطح جذب گوارشی و عدم متابولیزه شدن MDMA توسط کورکومین می باشد که از این یافته، یعنی ویژگی خاص کورکومین در تعدیل سیستم ایمنی و حفظ و پایداری تحمل، می توان برای القای تحمل در مصرف بعضی داروها و غذاها در آینده استفاده کرد.