بررسی شیوع سرمی و فاکتورهای خطر آلودگی به ویروس آنفلوانزای اسبی در اسبان استان خوزستان

آنفلوانزای اسبی یک بیماری حاد، عفونی و بسیار مسری تنفسی است که توزیع جهانی داشته و با میزان ابتلای بالا و میرایی کم همراه می باشد. بیماری در اسب توسط دو تحت تیپ H7N7 و H3N8 جنس A ویروس آنفلوانزا ایجاد می شود. مهم ترین علایم بالینی بیماری در اسب تب، سرفه و ترشحات بینی است. هدف از انجام مطالعه حاضر، تعیین میزان آلودگی و فاکتورهای خطر آنفلوانزای اسبی به روش الایزا در استان خوزستان بود. نمونه های خون از 184 راس اسب به صورت تصادفی از شهرهای اهواز، رامهرمز، شوش، شوشتر، ماهشهر و آبادان تهیه شد. شیوع سرمی ویروس آنفلوانزا 07/7 درصد (فاصله اطمینان 95 درصد، 77/10-97/3 درصد) بود. رگرسیون لاجستیک چندمتغیره نشان داد که سن، جنس، سابقه بیماری تنفسی، سابقه خروج از استان، وضعیت بدنی، نوع استفاده، اندازه گله و موقعیت جغرافیایی 45 درصد از تغییرات آلودگی را توجیه می کنند. البته تنها سابقه خروج، روی آلودگی تاثیر معنی داری داشت (01/0>p). فراوانی نسبی موارد مثبت در اسبان دارای سابقه خروج و بدون سابقه خروج از استان به ترتیب 16 و 92/0 درصد بود و شانس آلودگی اسبان دارای سابقه خروج 57/20 برابر (فاصله اطمینان 95 درصد: 97/161-61/2) اسبان بدون سابقه خروج بود و این فاکتور 6/21 درصد از تغییرات آلودگی را توجیه می کرد. این بررسی تایید کرد ویروس آنفلوانزا در اسبان استان خوزستان وجود دارد و اقدامات کنترلی و پیشگیرانه باید مد نظر سیاست گذاران بهداشتی و اسب داران قرار گیرد.